Biraz açıklık getirelim!

Hayatta bazen bazı şeylerin altını, bazılarının üzerini çizmek gerekir. Ben üzerini çizdiğim kimsenin adını anmadım. Ne olursa olsun, kimsenin kötülüğü için özel bir çaba sarf etmedim. Hayat ödeşme şansı verdi elbet, ödeştik. Ama ben her zaman sabrettim. Bazılarınızla ödeşmeye bile gerek duymadım, hakkımı helal etmediğim "eski"lerim var. Dost dediğim, arkadaş dediğim, sevgili dediğim. Bu yazıyı yazıyorum çünkü bazı şeylere açıklık getirmek gerekiyor artık.

Arkamdan laf edilmesini geçtim, benim çok hassas olduğum bir konu hakkında birinin ulu orta konuştuğunu duydum. Şimdi ona aynı şekilde karşılık verebilirim. Yine de seviyesine inmek istemiyorum. Gün gelecek onunla da ödeşeceğiz, biliyorum Bunu öğrenene kadar adını anmadığım, mutlu olsun dediğim biriydi. Fazla iyi olmuşum. Babasını, abisini arayıp, kızınıza sahip çıkın mı demeliyim? Yoksa ailemden birini mi ailesine göndermeliyim? Ne şimdi onun hak ettiği? Siz söyleyin! İnsanların sırları, kişide kalmalı. Düzgün insanlar, karakterli insanlar böyle yapar. Ve onun arkadaşlarına da diyecek bir lafım var; beni size anlatırken, sizi başkalarına anlatmadığı ne malum? Benim sizin hakkınızda neler bildiğimi tahmin edebilir misiniz? Yarın aranız bozulursa daha kimler kimler öğrenir hesabınız var mı? Bu gün bana, yarın sana tatlım...

Zaman zaman ses veren "iyi misin" diyenlerde var. Kötü olduğumu, birşeylerin yerinde gitmediğini öğrendiğinizde mutlu mu olacaksınız? Kötülüğümü takip etmekten bu kadar zevk almanız niye? Kuyruğunuza mı bastım? Çaktım, kazığa mı oturttum sizi? İyi birşeyler yazdığımda "iyisin, hep öyle kal" diyememeniz, ama kötülüğümü öğrenme merakınız neden? Kendi yolunuza bakıp, mutlu olsanıza. Kime ne benim hayatımdan?

Ortamımı onaylamayanlara gelince. N'oldu kuzum? Yanımda sana tecavüz mü ettiler? Ters bir laf mı söylediler? Neyimi gördün, ne konuşuyorsun? Hiç biriniz benim kadar dürüst değilsiniz. Hiç biriniz benim gibi olamıyorsunuz, saygı duyulmuyor size diye bu nefretiniz biliyorum. İstediğim herşeye er yada geç sahip olmam mı batıyor? Ailemin yada insanların değil, doğru gördüğüm yolda yürüyebilmem, ve çabalamam mı? Kaldı ki, size ne? Ben size bir zarar vermedikten sonra, benim hayatımdan?

Mutsuzluğum için çaba sarfeden insanları anmayacağım bile. Size inat daha mutlu uyanıyorum her gün! 

Ben hayatımda,beni tanıyan insanlar istiyorum. Güvenebileceğim insanlar. Hayatımdan çıkanlar, saçma sapan suçlamalarda bulunanlar, kıskananlar, hazmedemeyenler umrumda bile değiller. Dönüp arkama bakmamayı öğreneli uzun zaman oldu. Kimseye "benimle kal" demeyeceğim. 

Bundan sonra iyi niyetli olmayacağım. Üzerime atılan çamurda sizi boğmasını da bilirim. Yaşlarınız büyüdü, beyinleriniz hala aynı. Acıyorum bir çoğunuza... Başkalarıyla uğraşmaktan kendi hayatınıza bakamıyorsunuz. İçiniz rahat olsun, tabi ki sorumlarım var. Yani hepinizden iyi değilim. Kendimle ilgileniyorum ama hiç olmazsa, o yüzden geçecek biliyorum. En azından benden geçecek, siz aynı yerde kalırken. Herşeye rağmen güçlü bir yapım olduğunu herkes bilir. Gücümü üzerinizde denetmeyin bana. Sizde olmayan birşey var bende; geçmişe saygı! Yaşanmışlıklara saygı. Bana geçen emeği, az yada çok unutmayan bir yanım var.

Yazdıklarıma göre haraket eden insanlara gelince; bloğumda yazdığım herşeyi yaşamıyorum. Twitter benim günlük ruh halimi ifade etmiyor. Herşeyi bahane edip, üretebiliyorum. Bu şekilde değerlendirmeye ara verin. 

Beni kötülediğinde, sen iyi mi oldun? Ben orospu olursam, sen namuslu mu olacaksın?

Kendinize gelin, haddinizi bilin. Ben kimsenin canını yakmak istemiyorum!

Özge...