Özledim Anne!

Sen gideli 3 yıl 3 ay 25 gün oldu... Bir ben sayarım olmadığın günleri birde kardeşim. Yokluğun bir onu yakar, bir beni yaralar... Annesizlik en büyük yalnızlıkmış. Dibe batıp çıkarken öğrendim senden sonra. Annesi olmayan hem öksüz hem yetim kalır diyenler doğru söylemişler. Hep bir eziklik, hep bir burukluk hissi.. Aynaya baktığımda, gözlerimde görüyorum seni. Sevdiğin herşeyi seviyorum senin gibi.. Keşke olsaydın, neleri kaçırdın ve biz ne kadar değiştik senden sonra. O olmanı istediğin çocukların değiliz belki ama olduğumuz gibi seven bir senimiz olurdu hayatta. Kendimizi böyle yarım, böyle yarıdan çok karanlıkta hissetmezdik..

Geceleri gelirdim sana dizlerine yatar ağlardım. Susardım. Sen saçlarımı okşardın, geçerdi... Sığındığım herşeydin, beni ayakta tutandın... Kötü olan herşeyden ben seninle arınırdım. Ve kimse tek kelime edemezdi yine. Sen olurdun arkamda, doğrumda, yanlışımda... Sana sorardım yine atacağım adımları. Yine seni dinlemezdim ama sen yine yanımda olmaktan vazgeçmezdin. Şimdi kim beni sevse, yalan geliyor anne. Yanımda olanlar her günümde yoklar... Ölmek yaşayana zormuş anne... Öyle özledim ki anne demeyi. Senle kavga etmeyi, dayanamayıp kapına gelip sana sarılmayı. En iyi arkadaşım olmanı öyle özledim ki.. Keşke zaman geriye aksa, herşey gitse bir sen kalsan. Yaşarken değer bilmiyor gerçekten insan... Kokunu unuttum anne. Bazen ölü kokun geliyor burnuma.. Şu kefene sarmadan önce son kez seni koklaya koklaya öptüğüm günkü kokun... Ellerimle yıkadığıma seni hala inanamıyorum.. Senin beni küçük bir kızken yıkadığın gibi anne... Yaptığım hatalara tahammülüm yok, doğrularaysa gücüm.. Hıçkıra hıçkıra kendimi öldürerek ağlasamda gelmeyeceğini öğrendim. Kabullenemiyorum anne! Yıllar geçti, öldü demek zor geliyor senin için. Başın sağolsun kelimesine alınıyorum. Hayat yine zor olsaydı ama sen olsaydın yanıbaşımda.. Geceleri uyurken kocaman bir kadın olmama aldırmasan gelip küçük bir çocukmuşum gibi öpüp yatırsan, sonra sabah ben yine kocaman olsam, beraber gündüz gündüz sarhoş olsak... Sevgilimi getirsem sana, sen yorum yapsan, ben de bilsem. İçim rahat olsa. Annem desem, o çok sevdi... Sesini özledim annem.. Ara sıra ses kaydını dinleyerek teselli bulmaya çalışıyorum. "sana bayramlık alacağım özge"... Korkmuyorum anne artık. Alınacak bir canım var, oda beni sana getirir belki... Cennet olur mu yerim bilmem ama, nerde olsam gelirsin yanıma, beni bulursun, yalnızlığıma dayanamazsın, kıyamazsın... 

Rüyalarıma da girmiyorsun.. Orda olsan, bende her gece sana uyusam... Gece, gündüz hep uyusam.. Sarılmanı özledim anne! Anne demeyi çok özledim. Bir ailem olmasını, senin herşeyim olmanı özledim... Ellerini öpmeyi özledim. Saçını taramayı, kıyafetlerin hakkında uzun konuşmalar yapmayı.. Senden babamı dinlemeyi özledim anne.. Ve sana kızmayı... Annemi, arkadaşımı, dostumu, çocuğumu özledim ben sende... Yaralarımı sarmanı özledim anne.. Burda ol, burda ol, burda ol diye günlerce ağlayabileceğimi ve senin gelmeyeceğini bilmenin acını atamıyorum üzerimden! Olmayışının yeri başkaları gibi kapanmıyor anne.. Kimsesizim derdin hep, şimdi anlıyorum kimsesizliğini. Seni senden sonra anlıyorum anne. Hadi gel, konuşalım eskisi gibi. Sen üzül sevgine, yat kucağıma ben saçlarını okşayayım çocukluğumda ki gibi... Sen ağla ben kızayım olmaz mı? Sana dayanamayayım anne...

Gecelerin çok kör saatlerinde yokluğuna dayanamaz gelirdim. Koşarak eve girer, sana sarılırdım. Geçti derdin, buradayım. Affediciliğini özledim anne.. 

Öldüğün gündü eve koşarak son girişim. Kalk diyerek seni hırpaladım ya anne, acıdı mı canın? Ya ben hıçkıra hıçkıra ağlarken? Dönememek seni de yaraladı mı anne? Pişman oldun mu öldüğüne? Gömülüşünü izleyemedim, orada bir tek gece kalamadım. Kimse anlamadı beni ama sen anladın değil mi annem? Dayanamadım! Sen bir kere öldün, ben her saniye... Biliyorsun değil mi meleğim?

Ve yalvarırım affet beni, emanetine, kardeşime sahip çıkamadım her zaman. Çok hatalarım oldu belki de ama, ezdirmemeye çalışıyorum yine başkalarına... Ne olursa olsun onun koşacağı kucakta benimkisi ama ya ben? Ben kime koşacağım?... Bir seni, birde emanetini herşeyden çok sevmekten vazgeçmeyeceğim annem... Seni tutamadım ama onu tutacağıma söz veriyorum...

Sen benim hayatımın gelecek en güzel günlerinin fotoğraf karelerinde olmayacaksın ya, ben bir daha hiç tam olmayacağım. Lütfen beni bırakma demeyi ne çok isterdim sana. Gel gör ki konuşacağım bir sen yoksun... Ben de bir daha "annem" diyemeyeceğim kimseye...