Utanır

Gün gelir o çok sevdiğinden utanır insan... 
Bir zamanlar elini tutup gezerken gurur duyduğu
Hani şu varlığına şükürler ettiği
Geceleri uyurken sessizce izlediği
Bir sürü fotoğrafını çekip sakladığı
Ellerini bırakmayı bırak,gevşetse canı yandığı..
Uğruna yazılar yazdığı
"benim olsan da olmasan da" dediği
Gözünü kör edecek kadar aşık olduğunda da utar insan..
Parfümün kokusu canını yakmaz artık
Geceleri ağlatmaz
Kendi kendine kaybolurken, tak!
Hayatın bir yerinde tekrar karşına çıktığında
Bu mudur? da der insan..
İçine çeke çeke öptüğü bulandırır midesini
Aslında onca zaman göremediklerini görür insan..
Köprünün altında çok sular akar
Hayat değişir ama o değişmez
Gözlerine inen perde kalktıkça
O, sevdiğin insana yakışır davranmadığında
Uğruna canını verebileceği insandan, utanır insan..
Utanmak ayıp mı? 
Hayır! 
Ama utandırana;
İçten bir "yazıklar olsun" yakışır...

Özge Özvatan