Bil İstiyorum

Herkesin olur gel gitli zamanları.. Belki doğru zamanda, belki yanlış.. Yanlış yerde durdu benim ki, başlangıçta göremediğim, fark edemediğim bir yanlıştı gel gitlerim. Kötü biri oldum belki, ondan sonra. Ondan sonra harcadığım, asla ardıma bakmadığım adamlara, koca bir enkaz bıraktım. Kabul ederim ki, bende yarama ilaç olarak; yaraladım. Günahları boynuna, adınla ne adamları karaladım...

Zaman geçtikçe ve kalbim duruldukça, özlediklerim oldu. Yine de tek bir adım atmadıklarım. Uzaktan izlediklerim ve çoğu zaman gülüp geçtiklerim.. Güçlü duruşumdan taviz vermediklerim. Arkama hiç bir koşulda bakmak istemediklerim. Bazı anıları hatırladıkça kendimden tiksindiklerim ve hatta varlığını bile inkar ettiklerim.. Kendimi bile affetmekte güçlük çektiklerim, asla sevmediğim ama pek güzel seviyormuş gibi yaptıklarım...

Parmaklarının değdiği her yere başka parmaklar değsin istedim belki. Silinsin istedim tenimin hafızasından ellerin.. Kokunun üzerinden kaç koku geçerse, o kadar çabuk unuturum dedim üzerime sinen kokunu.. Ellerimin sen koktuğu sabahları.. Ne kadar çok kahkaha atarsam o kadar azalır senin için ağladığım gecelerin sayısı.. Ve ne kadar aldatırsam o kadar çabuk diner, aldatılmışlığın acısı..

Artık sana değil, kendimi dönüştürdüğüm kadına kızıyorum. Benden aldıklarını yerine koyamayacak kadar güçsüz oluşuma. Başkalarının canını yakarak beslenen ruhuma.. İnsanlara güvenmeyen hallerime ve gittikçe hissizleşen bedenime.. Her sabah aynada bana bakan masum bir yüze inat bende yarattığın ve öylece bıraktığın kadına kızıyorum. Zaferlerimin bile kendime yenilgimden olduğunu biliyorum. Artık sürekli sana yenilen kadın olmak istemiyorum. Artık kimi sevdiğinle, kime güldüğünle ve hatta o güzel ellerinin kimi tuttuğuyla ilgilenmiyorum...

Adını dünümden de, geleceğimden de siliyorum. Varlığını inkar ediyorum ve yıllarıdır yürüdüğüm yolu değiştiriyorum. Ben sevgilim, artık bildiğin kadın olmak istemiyorum. Artık seni sevmediğimi bil istiyorum...