22 Ağustos 2011 Pazartesi

Sen Hoş"ça kal"

Sen.. Benim en büyük hatamdın. İçime her baktığımda en derin yaram... Ne insanlar yama oldular da kapatamadılar.. Çok, çok sızladı her başkası dokunduğunda.. Damladılar bıraktığın yaraya.. Büyüttüler ve kanattılar.. Her geçen gün daha çok kanayan bir yara sen olmadıkça... Biliyorum nefes alamıyorsun ben olmadığımda.. Bende alamıyorum senden uzakta, uzağında.. Gözlerin olmadığında üzerimde.. Gülümseyemez oldum.. Düşlerimi ve umutları bıraktım.. Sadece yaşarsam seni unuturum sandım.. Sevdim başkalarını yada inandırdım kendimi sevdiğime.. Sevemedim oysa.. Ellerinden başka kimsenin ellerini sevemedim.. Geçer dedim.. Herşey biter ya bir gün, sende bitersin sandım.. Kendimi kandırdım.. Nefes almaya çalıştım. Ben en çok kendimi kaybettim sevgili.. Seni değil tanımadığım tenlerde, kendimi...

Zehrini bıraktın içime. Yavaş yavaş ölüyorum.. Kendimle beraber seni de tüketiyorum. Gelmemene içerlerdim, artık aldırmıyorum.. Biliyorum, eskisi gibi olmayacak hiç birşey.. Seni arayacağım, baktığım her gözde.. Kokun gelecek burnuma kokladığım her tende.. Ve gözlerimi kapattığımda sarılırken, sen olacak karşımda ki herkes.. Sevmeyecekler beni senin gibi.. Sevmemekle beraber, yaralayamayacaklar ve en önemlisi küçülmeyecekler senin kadar.. Alışacağım olmayışına, aldırmayacağım daha az sevilmelere.. Bende sevmeyeceğim belki de bir daha.. Tutulup bir masala, bırakamayacağım kendimi güzel sonlara.. Ne zaman çok mutlu olsam, biraz da acı olacak içinde, mutluluğum sensiz diye.. Adını duyacağım insanlardan.. Bilmeyecek kimse seni. Sende bilmeyeceksin özlediğimin sen olduğunu.. Kendimle kalacağım... Güzel bir sürü gecenin sonunda yine yalnız, yine hayalinle öylece oturacağım. İki kadeh alacağım içerken biri boş kalacak... Sen kim bilir kimle tüketiyor olacaksın içkilerini... Her geçen gün daha kolay gelecek sensizlik.. Uzun saçlarım kadar olmayacak ağırlığın üzerimde... Unutulmayacaksın belki ama yaşanmayacaksın da.. Dönemem ki sana... 

Sen yaşanılası en güzel şeydin yeryüzünde... Kirletmeden çok önce kendini. Şimdi ufak ufak mide bulantısısın içimde.. Yok olan sana karşı, özlediğim bir bedensin... Biliyorum, kendine geri gelemeyeceksin... Gelsen de ben olmayağım karşında ki.. Tükettiğin her şeye küfürler savuracaksın o zaman.. Yokluğumu, sonralarda anlayacaksın sevgili... Sonralarda anlayacaksın ne çok sevildiğini.. Şimdi ne kadar zor olsa da; izin vermeyeceğim bir daha yarınlarımda olmana... 

Sevgili...
Şimdi sen;
Hoş"ça kal"
ben;
Allah'a emanet...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder