Sende herkes gibiydin aslında… Hep isteyenlerden, vermesi zor gelenlerden.. Yürümesi için hiç durmadan çabalamalıydım ben… Kendi vicdanını rahatlatan küçük iyiliklerine büyük fedakarlıklar der, bunu yaparken de hiç utanmazdın. Bazen kendi kanından biriyken, aslında çoğu zaman onlar kadar olamazdın. Savunmalarını önce sen çürütür sonra inan derdin. Bana inan! Hep daha çok sevilmenin peşinde, günden güne kendini tüketen… Dibini göremediğim bir kuyuya benim atlamamı istedin. Atlamadığımda ittin.. Ben o kuyudan her zamankinden daha güçlü çıkarken beni suçladın. Kendi hatalarını, benim kendimi toplamamla kapattın. Kurduğum cümleler ağırına gitti, ama değişmek zor geldi. Çaba sarf etmek sana göre de değildi. Oysa kolaydı… Söylediğin yalanlara kendin inanırdın benden de inanmanı beklerdin en çok mesela. Korkaktın. Başkalarının dizinde uyumak kolaydı, çünkü benim ruhum senin için girdaptı. Kaldıramadığında yok olmaktan korktun ve denemedin.
Sende herkes gibiydin aslında. Gittiğimde dönmem için yalvaran, döndüğümde gitmem için çabalayan… Sonra çaresiz yeniden bana gelen… Senin göze alamadıklarını benim almamı isterken, iyiliğimiz adı altında tekrar tekrar kaçıp giden.. Sevişmek için küçük bahaneler yaratan ki ihtiyacı olmayan.. Vazgeçmen gereken birşeyler olduğunda hep önce benden geçen biriydin.. Tüketen, içimi çürüten, üzerime tarifi mümkün olmayan bir koku bırakan, uzaklaştıran…
Sen en çok bende farklıydın. Herkes sana bir bakarken, ben çok baktım… Yürüdüm, yürüdüm yoluna. Bıkmadım! Çabaladım, ağladım, kızdım, bağırdım, anlattım. Senle ben bir insanla yürünebilecek tüm yolları tükettim. Hissedilecek tüm duyguları defalarca yüreğimde hissettim. Ezip geçmelerine, güldüm geçtim. İçimde olmana izin verdim. Seni en çok ben sevdim. Gidememen bundandır. Yetmemesidir herhangi bir kadının sana.. Herşeyinle kabullenen beni, sen kendi ellerinde parçalarken, bende sen tükendin, fark edemedin…
Şimdi duruyorsun. Bir silüet gibi karşımda. Öylece suskun, öylece çaresiz, öylece bana uzanamayan.. Birşeler yapmamı bekliyorsun. Bana kalırsa yine bir yalana inanıyorsun.. Kolaydı. Yanımda olup, bizim için savaşmak zamana bırakmaktan, beni başkalarına bırakmaktan çok daha kolaydı… Şimdi bensiz yolunda, yolunu kaybetmene şaşırmamalı… Ve biliyor musun? Bir daha sana adım atmayacağım.
Senin için mühim olan bacaklardan süzülen iki damla kandı. Başka insanlardı. Başkaları için yaptıklarını benim için yapamamandı… Artık bende yapamıyorum.
Şimdi bana güle güle, sen hoşça kal!
Adını unutmayacağım “o”adam değilsin…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder