Neden?

Neden çok tersmişim? Neden hep arayan taraf karşısı olmalıymış? Neden hep daha fazlasını istiyor muşum? Neden, neden, neden? (: 

İnsanları hayatıma dahil etmek istemiyorum artık.
Nasıl olsa görmek istedikleri gibi görüyorlar herşeyi.
Anlamak istedikleri gibi anlıyorlar kurulan tüm cümleleri.
Ve ben artık birini omzuma alıp taşıyacak kadar güç sahibi değilim.
Doğaldır kı yoruldum. Yine doğal olmamalı ki tükettiniz.
Gördüğünüz kadarıyla insanları yargılamanızı anlıyorum aslında.
Sığ insanlardan derinlik beklemek asıl kusur.
Sahip olduğum herşeyle inanılmaz gurur duyuyorum.
Neden mi? Çünkü hepsi için inanılmaz bir emek harcadım.
Edindiğim tüm dostluklar, kazandığım her kuruş, üzerinde yürüdüğüm ayakkabı ve başımı koyduğum yastık..
Ne varsa sahip olduğum her biri için gerçekten çaba harcamam gerekti.
Hiç bir şey bana hazır tepside sunulmadı.
Büyük kayıplar verdim hayatımdan.
Yer yer kendimden vazgeçtiklerim oldu. 
Tek başıma düşüp, tek başıma kalktığım günler..
Aynı gün içerisinde 2 farklı işte çalıştığım ve en çok 2 saat uyuduğum zamanlar.
Hayatımda kimse yokken de tek başıma ve küçük bir kızken de düştüğümde kalktığım yıllar..
Sahip olduğum herşeyi en ufak noktasına kadar hak ettim ben.
Her anını benimle paylaşmadığınız 27 yılın hesabını ve kanıtını kimseye verecek değilim.
Yanlışlarım yok mu? Var tabi ki.
Kim hiç hata yapmamış ki hayatında?
Kusursuz bir insan değilim ben.
Ama değer vermeyi biliyorum. Sevmeyi de, hak etmeyi de..
Elimde ki her şey bunlar yüzünden çok değerli.
Ve ben artık değerlerimi emanet edemeyeceğim hiç kimseyi
hiç bir sıfatla
hayatıma almak, tutmak istemiyorum.
Bu size beni bencil, şımarık, ukala gibi gösterebilir.
Ben buna pisliklerden arınma diyorum..
Kendimi hayattan değilse bile, insanlardan koruma..
Ve en önemlisi, kendinizi kandırdığınız hayatlarınızın bir parçası olmak istemiyorum.

Siz yargılamaya, en iyi olduğunuza inanmaya, kibirlenmeye, basit işler peşinde koşmaya ve daha kötüsü bunların farkına varmamaya devam edin. Yeter ki hayatıma el sürmeyi denemeyin.
Samimiyetle söylüyorum; harcarım! 

Özge Özvatan