Her geçen gün daha geç oluyor "bizim" için...

Şimdi herkes huzurlu..
herkese kolay konuşmak uzaktan uzağa..
hak etmediğini söylüyorlar bana
kimin umrunda ki hak edip etmediğin..
etmemişliğinle sevdim ben seni..
o dereceki salağa yatarak sevdim seni..
görmezden gelerek çoğu zaman!
içimi acıtarak, seni değil kendimi yaralayarak!
sen kanama diye her gece ruhuma bir çizik daha atarak..
Yine de özledim yanımda ki varlığını
sarılıp uyuyuşunu özledim..
kokunu.. ah derin derin soluduğum kokunu...
aynı şehirde hiç bu kadar uzak olmamıştık
hiç bu kadar yabancı gelmedi resimlerin bana
eminim ki hiç tanışmayan iki insanken bile
şimdi ki kadar uzak değildik..
ve çok kırgınım sana
zamansız gidişine üzgün çokça..
ama değerdi..
her bir saniyesi için değerdi..
seni hissetmek herşeye bedeldi..
vazgeçmeyeceğim hiçbirşey yoktu da..
sevemedin mevsimimi..
içten gülüşlerimi..
seni çok sevişimi sevemedin..
bağlanmaktan korktun belki de..
gitmene izin verdim
ki zorla tutamazdım ya seni yanımda..
ama diyorum ama!
bir gün güneş doğacak!
ve ben o gün yeniden nefes alacağım..
umarım nefeste burnuma gelen koku yine senin kokun olur..
bana nasıl kokuyorum demiştin..
tekrar soluduğumda seni anlatabilmek için
tüm tarifi mümkün kelimelerimi öldürüyorum..
oysa ne zor senin için savaşmak bir sevda uğruna
gidişler kolaylıklar sana..
benden daha iyisini hak ediyorsun bahaneleri
sendede işe yarıyor baksana..
ama kalsaydın yaşardım senin için
mutsuz olmazdın ben kucağında uyuklarken..
yada sen başını göğsüme yasladığında
yabancı gelmezdi o ten sana..
şimdi diyorum! şimdi geri gelmelisin bana..
bilirim yarınlar geçtir hep..
yarın olur dünya değişir ve sen gecikirsin her zamankinden çok..
herşeyi erteleyebilirsin bu hayatta
ama aşkı değil..
ama kırgın bir kalbi değil..
o kalbi tutan başka bir el olur apansızın..
kimse bilmez, hatta kalbin sahibi bile..
ama oluverir birden bire..
ve sevgili,
seni seviyorum demek için yarın çok geç olabilir..
Dünya durabilir..
ben ölebilirim belki bi kazada..
pişmanlıkların içinde kalabilir ardım sıra..
bu şehri terkedebilirim mesela..
yarın gece hemde..
alıp bir el çantası yanıma
uzaklara gidebilirim çokça..
ve ertelediğin her bir dakika
kopabilirim senden yavaşça..
ki yokluğun kendini göstermiyor eskisi kadar sıkça..
seninle nefes alırdım
beni derin sularda boğdun gittin
derinliği gözyaşlarım yarattı
bi okyanus boyu ağladım ardından...
acıdım.. çok acıdım..
sevdiğimdin ondan acıttın..
Sevgiyle oynayacak kadın değilim ben
sevmesem seni seviyorum demem..
İnsanlar olur
bir cümleliktirler..
masallar yazmak her yiğidin harcı değildir
herkes beceremez kahraman olmayı
ama kimisi uzun süreli figüran olur
alışırsın..
Kimse unutulmaz yaşamda
adları, silüetleri unutulmaz birşeyler paylaşılan insanların..
benim yanımda istediğim sen, masal ol istedim hayatımda..
ama sen ne kahraman olabildin bu masalda
ne de uzun süreli bi figüran..
hep bir cümleliktin
aslında gitmek için geldin
ve giderken ruhumu da alıp gittin..
giderken söylediğin son sözlerin bile yalandı da..
Sustum, yuttum..

Şimdi başkasıyla olmak istiyorsa yüreğin..
Dönüşteyse ayak izlerin..
mutlu ol sevdiğim..
Seni ben kadar severmi bilmem ama
sen onu seveceksen yeniden mutlu ol isterim..
ama dilerdim ki...
daha çok sevilmek adına bırakmış olsaydın ellerimi..

yarınlar uzaklara götürüyor bizi..
ve her geçen gün daha geç oluyor bizim için..

Ben yürüyorum başka bir masala..

Sen kayboluyorsun renklerin uçsuz bucaksızlığında..

İstediğin oluyor işte..

Bu gün, yarın; senin değilim...