24 Şubat 2011 Perşembe

ben seni o kadar çok sevmiyormuşum...

Sevdiğim...
Ne kadar oldu biz bitireli bir aşkı
Kaç ömür geldi gitti aramızdan?
Kimler kirletti bedenlerimizi kimler göz koydu bize?
Senin için ölürüm derken ne zaman öldürmeye başladık birbirimizi?
Ne zamandır acıtıyoruz yüreklerimizi?
Kimler için, neler için bitiyoruz?
Söylesene! Ne zaman vazgeçtin benden?
Sabahları bana uyanmak seni ölesiye sevindirirken
Gözyaşlarını saklamaya çalışırken
Ve sımsıkı beni sarıp gideceğim diye korkarken..
Nasıl vazgeçtin sevgimden?
Çok mu önemli geldi benden sonrakiler
Yanına çok mu yakıştılar?
Benden sonra sevebildi mi gerçekten yüreğin bir başkasını?
Sigaralar yine zehirlemeye, alkol başını döndürmeye devam etti mi?
Bende gördüklerin sana acı vermedi mi?
Benden sonra sahiden nefes alabildin mi?
Zaman geçti mi senin için de?
Tıpkı benim için geçtiği gibi?
Oysa ben düşleyemedim senden başkasını ömrümde..
Doldurmaya çalışmadım yerini
Ve zorlamadım kendimi sevmek için başka birilerini..
Ellerinin izini kirletmedim,
Bana yalanlarını hatırlatan tadın hala dudaklarım da..
Ne zaman dudaklarımı yalasam hatırlarım harcamalarını bizi..
Küçücük yüreğimle kocaman sevdim halbuki ben seni
Aslında önemli değildi çıkıp gitmen hayatımdan
Önemli değildi yarınlarımda olmaman..
Ama bu günlerimde yoksun ya
Canım yanıyor..
Tutamıyorum bazen gözlerimden yaşlar akıyor..
Sabahları uyanıyorum ve yanımda yoksan üzülmeye başlıyorum..
Her gün geleceğini umut etmiyorum..
Gelsen ne güzel olur biliyorum ama
Gelmediğinde iyi oluyor hani..
Yarınlarımı kirletmeni istemiyorum artık
Beni sevmeni de...
Sessizce unutulursun diye bekliyorum..
Kulaklarımı sağır ediyor sessizliğin..
Bazen de nefes alamıyorum...
Ama geçecek biliyorum..
Biliyorum ki yüreğimden yakalayacak birisi beni!
Çıkacağım senin bıraktığın girdaptan..
Renkleri de değişecek evimin, kokusu da..
Unutacağım seni biliyorum!
Yaşamaya başlayacağım yeniden..
Hep sürmez ya bu kendinden verişler
Tak eder bir yerlerde biliyorum..
Oysa şimdi de seviliyorum!
Çok sevildiğimi biliyorum...
Ve sen daha iyi değilken hiç bir sevenimden
Yine de hala seni bekliyorum..
Seni beklediğimi bil istiyorum..
Ve bir de düşünüyorum..
Sevemediğinde başka bir kadını
Utandığında kendinden
Ve özlemin ağır gelmeye başladığında yüreğine
Hangi yüzle geleceksin bana?
Hangi yüzle af dileyeceksin?
Şerefsizliğinle mi? Hoyratlığınla mı?
Delikanlıyım deyipte,
Adam bile olamayaşınla mı?
Ve fark ediyorum bir an daha
-ben seni o kadar çok sevmiyormuşum...

4 yorum:

  1. Sessizce unutulursun diye bekliyorum..
    Kulaklarımı sağır ediyor sessizliğin..
    Bazen de nefes alamıyorum...
    Ama geçecek biliyorum..

    tek kelimeyle enfess yazmıssınız, arama motorundan tesadüfen bir şeyler ararken denk geldim bu yazıya, sonra diğerlerini de okudum... bayıldım, bu kadar cesur, bu kadar acık, bu kadar net ifadeler... bayıldım... muhtemel ki çok şey yaşamıssınız, muhtemel ki yazı tarihine bakınca hala da yaşıyor gibisiniz... neyse beni ilgilendiren bu yazılar:)) dile bakılınca o kada acık ifadeler var ki samimiyet adına ne varsa süzülüp okuyana gelcek kadar edebi bir tarza sahip.. edebi kaygılardan arınmış belli ki, ve bu arınma yazılarınıza o kadar cok yakışmış ki bir nefeste biten bu metinlerin mutlaka ama mutlaka yenileri olmalı... cok lezzetli bir yemeği yer de hani bir tas daha dersiniz ya dimagımda öyle bir tat bıraktı işte yazdıklarınız.... devamlılığınızı diliyorum...

    YanıtlaSil
  2. teşekkürler..

    Yalnız şu konuya açıklık getirmek istiyorum ki; yazdığım herşeyi yaşamıyorum.. Çok yanlış anlaşılmaktan sıkıldım...

    YanıtlaSil
  3. şairin şairliğine vermek elbette mübalağa olacak zaten yaşadıklarınızı yaZMIŞ olsaydınız günlük olurdu ya da başka birşey... işte bu yüzden yaşadıklarınıza yorumlar katmak, anlamlar yüklemek, edebileştirmek, ebedileştirmek... yaptıgını sanat amilia... ve ben son yazdığınız da cok begendim, teşekkürler paylaşım için...

    YanıtlaSil
  4. Eğer bende okuyabilirsem böyle -biri-lerini çok mutlu olacağım (;

    tekrar teşekkürler..

    YanıtlaSil