Ne kadar zaman oldu sen gideli.. kaç ay? kaç gün? kaç koca yıl.. sen gittin ya saatlerin pilini çıkardım, takvimleri attım.. güneşin doğuşunu göremedim affet koyu renkli perdeler astım.. ne gelen günden haberim oldu ne de giden geceden.. gittiğinden beri karanlık odamda senin kokunla konuşuyorum. uzun uzun soluyorum kokunu ve nerde diyorum seni bana emanet edip giden nerde?

Çok sevildim ama yüreğim hep yanlış yerlerde durdu bunu sendan sonra anladım... Anlamsızlaştıran herşeyi bendim. Suç bendeydi yanlış sevmemiştim ama sen yanlış sevgiliydin.. Ve ben o yanlışa herşeyimi vermiştim! Kızmadım ama kırıldım zamansız gidiş, gelişlerine.. Ne beraberliğimizden haberdar ettin beni ne de ayrılışımızdan.. Sen içinde yaşarken bana susmaları bıraktın.. Ama daha öncede yaşamıştım ben bunu, okumuştum bu kitabı ve çok dinlemiştim aynı masalı farklı seslerden.. o yüzden canımdan can gitmesi gibi olmadı yokluğunu kabullenmem hem öyle derin yaraların vardı ki affettim desemde affedilmeyecektin içimde.. Üzerinde başka kokularla geldiğin her gece bir adım daha geriye çekildim senden.. Sen ne sandın bilmiyorum ama gülüşlerim seni kabullenmemden çok o kadınlara sığınışını komik bulmamdandı.. Yerim dolmazdı bunu sende söylemiştin.. bile bile yanlış yollara giren hep sendin ve sana göre tüm bunların suçlusu bendim.. ben yoruldum sana kendimi anlatmaktan, senin için kendimden vazgeçmekten.. orta yolu bulamamaktan ve hep "eylül"de kalmaktan... Artık yaralarıma dokunma çünkü kanatamıyorsun! Eskisi gibi acıtamıyorsun ve bu yüzden boşuna uğraşıyorsun. İçimde ki değerini her bir saniye daha çok yitirmekle beraber yanımda olmadığın her gece benim için biraz daha kirli bir beden olmaktan öteye geçemiyorsun! Bedenimde ki izlerini temizle diyemeyeceğim sana artık izin yok çünkü ama ruhuma yapışan ellerini alabilirsin giderken.. Ve beynimde gezinen sözlerini.. kıyaslamalarını, yalanlarını, doğru sandığın yanlışlarını ve acınası hallerini.. Avuçlarımdaki sevgiyi sana koşulsuz şartsız sunamayacağım artık ve sende onu tekrar hak edemeyeceksin! Senin için çabaladığım günlere son verdim! Astığım perdeleri çıkardım, baharı soludum önce sonra takvime baktım "çok zaman kaybetmemişim" dedim, saatimi yeniden kurdum yaşama ve yaşamaya, beyazlarımı giyindim ve gülücüklerimi oturttum yüzüme.. Sana ait olan kapıyı kapatırken de arkama bakmadım Ve kapattıktan sonra seni hiç merak etmedim! düşünmedim ne yaptığını, iyiliğini, kötülüğünü.. Üstelik artık rüyalarıma bile konuk olamıyorsun! Kokunun yerini papatya kokuları aldı...

Beni benim önümde yerle bir etmiştin! İyi ki etmişsin! Sayende kendime geldim! Yürüdüğüm yanlış yolu keşfettim ve değiştirdim.. Haklı olduğun tek birşey kaldı geride "ben seni kaybetmedim, senden vazgeçtim" ne güzelmiş ki sen bunu benden önce farkettin !